Έθιμα

Κάθε τόπος έχει τα δικά του ήθη και έθιμα που συνδέουν τους κατοίκους του με το παρελθόν τους.

Χριστούγεννα: Τα Χριστούγεννα έλεγαν τα κάλαντα και τους έδιναν του «Κστού του Γιαννιτούρ», δηλαδή σύκα, παξιμάδια, κάστανα και καρύδια. Επίσης, λίγες μέρες πριν έσφαζαν τα γουρούνια κι έβαζαν το μουσούδι του γουρουνιού στην παραστάδα της πόρτας για να διώχνουν τους κεραυνούς. Την Πρωτοχρονιά οι γυναίκες του σπιτιού έκαναν την βασιλόπιτα και την προστάτευαν με κλαδί ελιάς από τους καλικάντζαρους. Οι νεότερες γέμιζαν τις στάμνες πρωί, πρωί για να είναι τα σπίτια τους γεμάτα όλο το χρόνο. Επίσης, σε κάθε σπιτικό έσπαζαν ένα μεγάλο ρόδι για το καλό και δεν ξέστρωναν το τραπέζι όλη μέρα γιατί περίμενα τον Αη Βασίλη να πάει να φάει. Όλο το δωδεκαήμερο των εορτών δεν πετούσαν τη στάχτη από τη φωτιά  και συνέχεια έκαιγε ένα χοντρό ξύλο, ο δωδεκαμερίτης, ο οποίος έδιωχνε κι αυτός τους καλικάντζαρους. Με αυτή τη στάχτη την παραμονή των Φώτων, έφτιαχναν έναν μεγάλο σταυρό στην ταράτσα  του σπιτιού και εξαφάνιζαν έτσι και τους τελευταίους καλικάντζαρους.

Απόκριες: Στις αποκριές πολλοί κάτοικοι του νησιού ντύνονταν καρναβάλια και ζητούσαν από τις νοικοκυρές σύκα και καρύδια, λέγοντάς τους ότι αν δεν τους έδιναν θα έσπαζαν τα σανίδια. Εκείνες τις μέρες την τιμητική τους από φαγητά είχαν το γοργόβραστο κρέας και το «μαντί». Την τυρινή μαγείρευαν χυλοπίτες με δυόσμο και τυρί, τυρνόπιτες, γαλατόπιτες και αθοτυρόπιτες. Από την καθαρά Δευτέρα οι περισσότεροι ξεκινούσαν νηστεία.

Πάσχα: Κατά τη διάρκεια της Μ. Σαρακοστής οι Σαμοθρακίτες δεν τραγουδούσαν, παρά μόνο έψελναν το μοιρολόι της Παναγίας και το τραγούδι του Άη Γιώργη. Το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά έβγαιναν με μικρά πανεράκια με πολύχρωμα κουρέλια, τα λεγόμενα ρουμάνια, και τραγουδούσαν «Ρουμάνια, ρουμανίζουμε, για πέντε αυγά γυρίζουμε». Τότε οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά κι αυτά με τη σειρά τους έκοβαν ένα κουρέλι από τα πανέρια και το έδεναν στην πόρτα του σπιτιού. Πολύ σημαντικό ήταν τη Μ. Τετάρτη να μην πέσει νερό στην αυλή για να μην γλιστρήσει ο Χριστός. Την Μ. Πέμπτη το βράδυ, μετά το πέρας της ακολουθίας, έκαναν ξενύχτι στο Χριστό και έψαλλαν το μοιρολόι. Το Μ. Σάββατο το μεσημέρι έφτιαχναν ένα σκιάχτρο τον «Βιριό» , ένα ομοίωμα του Ιούδα, και τον έκαιγαν στην πλατεία του «Πλατάνου» στην εκκλησία της Χώρας.